Z archiwum „Architektury”
W cyklu „Z archiwum” przypominamy artykuł „Rozmowy o Warszawie” z „Architektury” nr 12/1969. O tym, jak widzą stolicę po 25 latach jej odbudowy, mówili wówczas architekci: Piotr Biegański, Jan Bogusławski, Romuald Gutt, Jerzy Hryniewiecki, Zbigniew Ihnatowicz, Zbigniew Karpiński, Czesław Kotela, Adam Kowalewski, Tadeusz Mrówczyński, Jacek Nowicki, Stefan Putowski, Józef Sigalin, Zygmunt Stępiński, Zbigniew Wacławek oraz Tadeusz Zieliński. O komentarz do tej publikacji poprosiliśmy Konrada Kuczę-Kuczyńskiego [TYLKO W WYDANIU CYFROWYM].
25 lat – niewiele to w historii kraju, który liczy sobie lat 1000, i niewiele w kilkusetletniej historii miasta. Ale z Warszawą jest inaczej (…). 25 lat temu to miasto zaczęło żyć od nowa, powstawać z gruzów cegła po cegle. I o to przyszedł moment, kiedy oglądamy się wstecz i podsumowujemy… – pisze Krystyna Gierlińska w słowie wstępnym do Rozmów o Warszawie. Zamiarem redakcji było wówczas uzyskanie możliwie wielu wypowiedzi przedstawicieli starszego i młodszego pokolenia projektantów. I choć plan ten niezupełnie udało się zrealizować, powstał niezwykle interesujący materiał, którego wydźwięk Gierlińska podsumowuje następująco: Architekci, jak sami twierdzą, są ludźmi najczęściej niezadowolonymi z architektury i najbardziej krytycznie nastawionymi do współcześnie tworzonych dzieł. Ale właśnie to niezadowolenie i krytyka są czynnikami twórczymi w architekturze. Refleksję tę zaś zdaje się potwierdzać Konrad Kucza-Kuczyński w napisanym współcześnie komentarzu. (red)
