Doszło do pewnej niezręczności. Na finiszu prac nad lipcowym numerem naszego pisma, w którym publikujemy obszerną relację z 19. biennale w Wenecji, ogłoszono wyniki tegorocznej Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy. I kiedy my zastanawiamy się, w jaki sposób interpretować zaprezentowane podczas biennale sposoby zaadaptowania architektury do wymagań przyszłości – w tym kryzysu klimatycznego – w stolicy Polski nagrodę Grand Prix przyznaje się budynkowi, który to wyzwanie zupełnie przegapił.
Rozumiem, że Muzeum Sztuki Nowoczesnej jest obiektem dobrym, potrzebnym i do tego projektowanym w zupełnie innych okolicznościach. Jestem świadomy, że jego realizacja napotykała istotne przeszkody – od sporów reprywatyzacyjnych poprzez pandemię po rosyjską agresję na Ukrainę i związany z nią gigantyczny wzrost cen. Trudno mi się jednak pogodzić z tym, że podczas jego realizacji tak niewiele zrobiono, by powstał w bardziej zrównoważony sposób.
MSN zbudowano na setki lat, a jego efektywność energetyczna była jak najlepsza. Doceniam to, ale wiem również, że w żadnym istotnym dokumencie towarzyszącym tej realizacji nie zapisano, aby np. przy doborze materiałów wziąć pod uwagę ich koszt środowiskowy. Dominujący tu beton miał być przede wszystkim piękny i trwały. Nigdy się więc nie dowiemy, czy to rzeczywiście wyklucza sensową odpowiedzialność za klimat. Szkoda, że nawet nie spróbowaliśmy zmierzyć się z tym wyzwaniem.
Artur Celiński
Rekomendujemy najciekawsze wydarzenia: wystawy „Powidoki", „Znaleźne. Przeszłość i przyszłość Kamionka", „Laboratorium Architektury" oraz konferencję „Nowe Narracje Architektury".
Przybliżamy, co było głównym tematem prezentacji i rozmów prowadzonych w ramach 173. posiedzenia Rady UIA, które obrazują aktualne poglądy na temat rangi i kierunków rozwoju architektury. Bal Architektek przybliża postać Anny Heringer, niemieckiej architektki projektującej m.in. w Bangladeszu, której praca łączy społeczne zaangażowanie z wykorzystaniem lokalnych materiałów i wernakularnych, analogowych rozwiązań technologicznych.
Piszemy o pierwszej, pilotażowej edycji DesignConnect – mentorzy studentom, zorganizowanej na Wydziale Architektury Politechniki Białostockiej. Formuła wydarzenia miała postać kameralnych rozmów pomiędzy studentami i mentorami z branży architektury, projektowania wnętrz i grafiki.
Piszemy o programie edukacyjnym Kształtowanie Przestrzeni, którego uzupełnieniem, poza zajęciami z architektami, jest ogólnopolski konkurs. Czyje prace nagrodzono w tegorocznej edycji pod hasłem AktywAKCJA przestrzeni, w której młodzież szukała sposobów na to, jak rozruszać miasto i jego mieszkańców?
Jak przestrzeń ma nas bawić i rozwijać? Jak patrzeć na miasto oczami dziecka? Relacjonujemy, jakie odpowiedzi na te i inne pytania można było usłyszeć podczas konferencji Start with Children w Bratysławie [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
O co chodzi z tym różem? Na czym polega jego fenomen? Dorota Sibińska podąża tropem różowych przestrzeni.
Coraz śmielej wkraczająca w nasze życie sztuczna inteligencja zdaje się spychać na dalszy plan inteligencję ludzką. W inteligencję zbiorową przestaliśmy wierzyć już dawno. Kurator Carlo Ratti zwrócił jednak uwagę, że jeśli chcemy dostosować architekturę i budowanie do wyzwań przyszłości, musimy na nowo odkryć każdą z dostępnych ludziom inteligencji i nauczyć się je łączyć we wspólnym działaniu. Jak to zrobić? Prezentujemy najciekawsze odpowiedzi z tegorocznego biennale.
Największym wyzwaniem było zachowanie równowagi pomiędzy wymaganiami projektu komercyjnego a świadomością jego znaczenia dla rozwoju ważnego fragmentu miasta [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Dzięki osobistym doświadczeniom architektki i znajomości realnych potrzeb mieszkańców mógł powstać obiekt autentycznie zakorzeniony w miejscu [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Jako charakterystyczny punkt w lokalnym pejzażu osiedle wnosi do przestrzeni podmiejskiej pewien rodzaj świadomości projektowej [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Wnętrze cukierni powstało w wyniku eksperymentu. Sprawdzono, czy da się stworzyć projekt oparty na jednym pomyśle kreującym całą przestrzeń.
Nie ma mojej zgody na nijakość i unifikację, a także na żadną supremację kolorystyczną. Żyjemy w czasach, gdzie mamy największe możliwości, by tworzyć ciekawe rzeczy [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
O projekcie domu opieki dla osób starszych, nagrodzonym w konkursie Ministerstwa Rozwoju i Technologii, rozmawiają Joanna Dudek i Przemysław Dybaś. Dyplom inżynierski został przygotowany na Politechnice Rzeszowskiej.
Wyzwaniem okazało się wyeliminowanie ryzyka przenoszenia dźwięków pomiędzy wieloma pomieszczeniami – w obiekcie zlokalizowano ponad sto pokoi do ćwiczeń, cztery sale koncertowe oraz prób, które są dla siebie potencjalnym źródłem hałasu [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Nowe produkty i specjalistyczne technologie dla architektów.
Najlepszy polski dizajn – zwycięzcy plebiscytu must have na Łódź Design Festival 2025.
Nie jesteśmy już demiurgami. Dziś naszą rolą jest bycie liderem projektu, ciągnącym ten przysłowiowy wózek (...)
Szukasz innych wydań ?
Sprawdź archiwum