Modernizacja Dużej Areny w Julinku
Zmieniając funkcję budynku architekci starali się zachować, jak najwięcej z dawnego wystroju i charakteru. Cyrkowe elementy areny, stajni, słoniarni i tygrysiarni harmonijnie łączą się ze współczesną architekturą
Julinek długo kojarzył się z bazą cyrkową. Przestała istnieć ćwierć wieku temu, a puste zabudowania przez lata niszczały. Dopiero w roku 2015 zaczęło się ich przywracanie do życia. Zmodernizowane obiekty służące pierwotnie adeptom sztuki cyrkowej mają teraz charakter wielofunkcyjny, związany z nowymi potrzebami. Centralnym punktem założenia pozostaje gruntownie odrestaurowana i dostosowana do nowych potrzeb Duża Arena.
Historia Julinka usytuowanego w puszczy Kampinoskiej, niedaleko Leszna sięga końca XIX wieku. Nazwa upamiętnia Julię, córkę Jana Bersona, właściciela cukrowni i pałacu w Lesznie. W puszczańskim majątku zbudowano stajnie, w których trzymano m.in. konie wyścigowe. Tak było do wybuchu drugiej wojny światowej. Konie zostały rozkradzione przez okupantów, zaś w Polskiej Republice Ludowej majątek Bersonów skonfiskowało państwo. W 1949 roku w miejscu stajni powstała techniczno-szkoleniowa baza cyrkowa Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, jako efekt stalinowskiej centralizacji. Wkrótce przedsiębiorstwo znacznie się rozrosło, a bazę w Julinku rozbudowano. Dużą Arenę wzniesiono w latach 50. XX wieku. W przemianach ustrojowych, w 1991 roku zlikwidowano Zakład Widowisk Cyrkowych Cyrk Polski, a następnie w 1995 bazę cyrkową. Opuszczone budynki popadły w ruinę. Państwowa Szkoła Sztuki Cyrkowej przeniosła się z warszawskiej Sadyby do Julinka w 2014 roku, zajmując tylko jeden z budynków kompleksu — salę gimnastyczną.