Budowa Granarii na Wyspie Spichrzów
Konstruktorzy musieli zmierzyć się z wieloma niekonwencjonalnymi zagadnieniami, takimi jak bezpośrednie sąsiedztwo obiektów zabytkowych, posadowienie na podłożu z pozostałościami drewnianych pali czy zmienny poziom wód gruntowych. O wyzwaniach warsztatowych w ramach antycypowanego od lat procesu odnowy Wyspy Spirzchów piszą Jacek Droszcz i Bazyli Domsta.
Historia i topografia miejsca
Historia Wyspy Spichrzów jest nierozerwalnie związana z historią Gdańska. Już sama nazwa wskazuje na jej funkcje i szczególne znaczenie dla gospodarczego i handlowego rozwoju tego hanzeatyckiego miasta. W obrębie licznych odnóg Raduni i Motławy gdańszczanie prowadzili swoją działalność portową i handlową. Z jednej strony kanału rozwijało się miasto, z drugiej znajdowały się tereny składowe, warsztatowe i magazynowe z licznymi, ogromnymi spichlerzami, które na stałe wpisały się w krajobraz Gdańska.
Szczególnie ważna w tym układzie jest Wyspa Spichrzów, a zwłaszcza jej północny cypel. Znajduje się on dokładnie po przeciwnej stronie Długiego Pobrzeża, a więc jednej z najbardziej reprezentacyjnych części miasta. Ciągnąca się wzdłuż kanału Motławy malownicza pierzeja kamieniczek, przerywana co pewien czas charakterystycznymi bramami miejskimi – Zieloną, Mariacką, św. Ducha, Świętojańską oraz ikonicznym Żurawiem, gromadzi tłumy turystów, którzy po przeciwnej stronie kanału do niedawna widzieli tylko ruiny zburzonych spichlerzy z jedynym ocalałym – zwanym Deo. W trakcie II wojny światowej Wyspa Spichrzów została prawie całkowicie zniszczona.