Szatnie w moim liceum urządzone były w piwnicy. Młodsze klasy zostawiały rzeczy w tych samych boksach, które pewnie sto lat wcześniej służyły do składowania ziemniaków. Starsi mieli już swoje szafki. Były wciśnięte w każdy wolny kąt przestrzeni, którą pieszczotliwie zwaliśmy Hadesem. Mieliśmy też Kamczatkę – oddzielny piętrowy budynek z czterema klasami, do którego zimą warto było zabierać dodatkowy sweter. Kiszka była zaś korytarzem w najstarszej części szkoły. W czasie przerw można było odnieść wrażenie, że w przeciwnych kierunkach wędrują nim dwie ludzkie stonogi. Wolnym krokiem, często zaczepiając się barkami, wędrowaliśmy kiszką z lekcji na lekcję. Trudno się dziwić – miała co najwyżej półtora metra szerokości.
Czy narzekaliśmy na naszą szkolną przestrzeń? Tak. Ale zawsze dopowiadaliśmy sobie, że dzięki niej mamy tu wyjątkową atmosferę. Bo cóż innego można było zrobić? Jakość moich szkolnych przestrzeni nigdy tak naprawdę nie była tematem dyskusji.
Dostaliśmy ją i jedyne, co można było zrobić, to oswajać ją za pomocą adekwatnego języka. Fizyczne poprawki i remonty robiono po to, aby nam sufit nie spadł na głowę.
Dlatego bardzo się cieszę, że w tym numerze „A-m” szkolna przestrzeń staje się głównym tematem. I dzięki wsparciu Doroty Sibińskiej możemy w przystępny i konkretny sposób pokazać, dlaczego pewne rzeczy są ważniejsze niż inne.
Artur Celiński recenzuję nową publikację Filipa Springera „Szara godzina. Czas na nową architekturę”, zaś Aleksandra Czupkiewicz dzieli się refleksjami po przeczytaniu książki „Na środkowym pasie latem trawa była wysoka”
Piszemy o pokazie zdjęć zatytułowanym „Miasto do mieszkania", który odbył się w ramach tegorocznej Warszawskiej Nocy Fotografii. Bal Architektek rekomenduje trzy wystawy poza głównym szlakiem biennale sztuki w Wenecji – „Cudzoziemcy są wszędzie".
W Instytucie Wzornictwa Przemysłowego można oglądać pierwszą w historii monograficzną wystawę o jednej z największych postaci polskiej architektury – Janie Bogusławskim.
Piszemy o wystawie Plany na przyszłość LAB, otwartej w ZODIAKU Warszawskim Pawilonie Architektury. Jakie projekty architektoniczne wzbudzają największe zainteresowanie?
Hubert Trammer relacjonuje najważniejsze wątki poruszane podczas 2. edycji Lviv Urban Forum.
Rekomendujemy kilka istotnych naszym zdaniem wydarzeń : Weekend Architektury w Gdyni, PLGBC Green Building Summit, Festiwal MIASTOmovie oraz wystawę „Socmodernizm. Architektura Europy Środkowej czasu zimnej wojny”.
Decyzje przestrzenne projektantów dały efekt architektury klarownej, nieprzytłaczającej, a jednocześnie różnorodnej pod względem funkcjonalnym – piszą Dorota Sibińska, Anna Cudny o nowej realizacji pracowni plus3-architekci [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Budynek jest nie tylko narzędziem edukacji muzycznej uczniów. Równolegle w jego przestrzeni rozgrywa się też niewerbalna lekcja architektury i estetyki – pisze Błażej Ciarkowski o nowej realizacji RYSY Architekci [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Skala budynku, wraz z ekspresyjną elewacją bloku sportowego, przydaje mu znaczenia jako ważnego składnika identyfikacji wrocławskich Wojszyc – pisze Jerzy S. Majewski o nowej realizacji major architekci.
Największą ingerencją w obiekt było jego całkowite podpiwniczenie. Nie miało to wpływu na wygląd budynku, a pozwoliło na stworzenie dodatkowej powierzchni użytkowej – pisze Michał Grzybek o nowej realizacji swojej pracowni [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Nowe produkty i specjalistyczne technologie dla architektów
Do pracy i odpoczynku, czyli ergonomiczne i elastyczne meble oraz wyposażenie biurowe
Powinniśmy żyć i projektować jak starożytni Grecy czy Rzymianie – budować zadaszenia i tworzyć podcienie, szukać naturalnej ochrony przeciwsłonecznej
Postmodernistyczny biurowiec z lat 90. nie podzielił losu jemu podobnych. Niezburzony odrodził się dzięki grze form, wzorów i kolorów. Wnętrza prowadzą intrygujący wielowątkowy dialog z architekturą i otoczeniem – pisze Iwona Ławecka-Marczewska o realizacji Beza_projekt, Anny Łoskiewicz, Zofii Strumiłło-Sukiennik [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Ten początkowy kawałek – porcja szkła, która rodzi cały proces formowania obiektu – jest bardzo znaczący. Musi być klarowny, czysty, wolny od wad. Liczy się uważność od pierwszej minuty – mówi projektantka w rozmowie z Anną Żmijewską [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Stan edukacji od zawsze jest jednym z najważniejszych tematów polskich dyskusji. Od niedawna do tych rozmów – o stanie wiedzy uczniów i wyposażaniu ich w kompetencje przyszłości, przygotowaniu nauczycieli do kształcenia czy zdrowiu uczniów i całego systemu oświaty – dołączył wątek jakości przestrzeni, w której owa edukacja się dzieje
Polska architektura ma wiele znakomitych osiągnięć w projektowaniu obiektów edukacyjnych – przypomina Ewa P. Porębska i wybiera znaczące fragmenty archiwalnych artykułów miesięcznika.
Szukasz innych wydań ?
Sprawdź archiwum