Greg Lynn. Architekt w poszukiwaniu innowacji

Korean Presbyterian Church – kościół w Nowym Jorku Long Island City, Nowy Jork Autorzy: Greg Lynn FORM – Phillip Anzalone, Richard Garber, Donald Hearn, Kim Holden oraz Gregg Pasquarelli; Garofalo Architects – Chris Goode, Ellen Grimes, Min Kyu Whang; Michael McInturf Architects – Dan Behnfeldt, Daniel Cantwell, Matt Jogan, Steven Rapanos Konstrukcja: FTL Happold – Ross Dalan, Eddie Pugh, Craig Schwitter Projekt i realizacja: 1995-1999 Oddany do użytku w 1999 roku Korean Presbyterian Church w Queens w Nowym Jorku to sanktuarium mieszczące 1500 wiernych wybudowane na dachu zrewitalizowanego budynku pralni z lat 30. XX wieku. Greg Lynn współpracował przy projekcie z pionierami zastosowania technologii komputerowych w budownictwie – Douglasem Garofalo i Michaelem McInturfem. Stworzyli tu jedną z wczesnych realizacji architektury wygenerowanej komputerowo z zastosowaniem narzędzi typowych raczej dla projektowania samochodów lub animacji komputerowych niż budynków. Użyli ogólnie dostępnego, a dziś należącego do Autodesk programu Alias służącego do kreowania płynnych, trójwymiarowych powierzchni, wykorzystywanego najczęściej przez projektantów wzornictwa przemysłowego. Projekt Lynna nazywany jest jednym z wczesnych przykładów blobitecture – architektury blobów, płynnych, amorficznych kształtów charakterystycznych dla jego wczesnych obiektów. Już wtedy architekt miał też innowacyjne podejście do tworzenia dokumentacji budowlanej. Zamiast opracowywania osobnych rysunków: rzutów, przekrojów czy elewacji, postulował korzystanie z modeli trójwymiarowych, które zawierają wszystkie niezbędne dane o obiekcie. Realizacja w części bazowała na drukowanej dokumentacji, a w części na pobieraniu informacji właśnie z komputerowego modelu dostępnego bezpośrednio na placu budowy. Wykonana ze stali i drewna elewacja opiera się tu na stalowej ramie. Podejście Lynna nie zmieniło się do dziś – formy generowane komputerowo nadal są dla niego istotnym elementem pracy projektowej, ale używa też makiet – tworzonych ręcznie, drukowanych w technice druku 3d lub ciętych laserowo; FOT. GREG LYNN FORM

Embryological House – generowany komputerowo projekt domu Autorzy: Greg Lynn FORM – Jackilin Bloom, David Chow, Jefferson Ellinger, David Erdman, Andreas Froech, Sven Neumann oraz Nicole Robertson Projekt: 1998-1999 Projektem Embryological House Lynn dowiódł, że dzięki projektowaniu wspomaganemu komputerowo algorytmami wygenerowanie praktycznie niekończącej się wariacji indywidualnych obiektów jest tak samo proste, jak stworzenie wciąż powtarzającego się kształtu. Koncepcja z lat 1997-2001 jest propozycją nowej typologii domu – studium wielu niepowtarzalnych iteracji obiektów, odpowiadających na indywidualne potrzeby użytkowników, ale opartych na jednej bazowej, organicznej formie. Architekt stworzył najpierw podstawową formę za pomocą dwunastu punktów kontrolnych wymodelowanych w programie Microstation. Następnie opracował możliwość modyfikacji punktów, by rezultatem zmiany parametrów było wygenerowanie nowych kształtów. Każda z tych form musiała jednak być wyprodukowana i rozpoznawalna jako element większej całości. Zmodyfikowane punkty były następnie przenoszone do programu Maya, gdzie Lynn tworzył oparte na nich płynne powierzchnie, które stały się podstawą do produkcji prototypów. Ten ostatni krok wymagał druku 3d lub frezowania numerycznego. Projekt pozostał w sferze teorii, ale prototypy doczekały się wielu prezentacji. Museum of Modern Art w Nowym Jorku nazwało go jedną ze znaczących koncepcji, które przyczyniły się do popularyzacji pojęcia masowej personalizacji. Użytkownik może tu bowiem zdecydować się na ostateczną formę, wybierając z dużego spektrum rozwiązań, które stworzył projektant przez opracowanie odpowiedniego modelu parametrycznego. Dziś modele komputerowe i fizyczne Embryological House znajdują się w kolekcji Canadian Centre for Architecture w Montrealu; IL. GREG LYNN FORM

Bloom House – dom jednorodzinny Los Angeles, Kalifornia Autorzy: Greg Lynn FORM – Danny Bazil, Jackilin Bloom, Adam Fure, Brian Ha, Brittney Hart, Chris Kabatsi, Andreas Krainer; Lookinglass Architecture & Design – Nick Gillock, Emil Mertzel, Wendy Bone Konstrukcja: KPFF Consulting Engineers – Sarah Huntting Projekt i realizacja: 2004-2010 Mówiąc o Bloom House z 2010 roku, Lynn stwierdził, że ten obiekt kojarzy mu się bardziej ze stworzonymi przez niego wcześniej instalacjami w galeriach sztuki niż projektami architektonicznymi. Inwestorem jest Jason Bloom, reżyser telewizyjny i filmowy, który poznał architekta przez swoją żonę – Jackilin Hah. W 2005 roku Hah, dziś wykładowczyni na jednym z najlepszych wydziałów architektury w Stanach Zjednoczonych – Sci Arc w Los Angeles, pracowała dla Lynna, dlatego została jednocześnie inwestorką i architektką prowadzącą projekt. Na pierwszy rzut oka dom wygląda dość zwyczajnie. To dwupiętrowa pudełkowata forma, jakich wiele w południowej Kalifornii. Na zewnątrz rozpoznawalnym elementem jest tylko oświetlenie z włókna szklanego. Przechodzi przez fragment elewacji, po czym wnika w przestrzeń salonu i jadalni. Lynn mówi w przypadku tego projektu o inspiracji formą wyścigowych jachtów. Płynne, faliste kształty są też kluczowym elementem pozostałych przestrzeni. Przykładem mogą być blaty z Corianu w kuchni czy bambusowa rama łóżka w głównej sypialni na pierwszym piętrze. Krawędzie mebla są frezowane numerycznie, by pokazać warstwy materiału. Płynne formy, czyli tzw. bloby, charakterystyczne dla twórczości Lynna, widać właściwie tylko we wnętrzu, dlatego ten projekt jest tak inny od wcześniejszej jego architektury – zarówno tej, która doczekała realizacji (np. Korean Presbyterian Church), jak i pozostającej w sferze teoretycznej (np. Embryological House); FOT. GREG LYNN FORM