Wystawa Wyspiański. Nieznany w Krakowie
Ekspozycja otworzona w 150. rocznicę urodzin artysty stanowi uzupełnienie i zwieńczenie wcześniejszej wystawy, to połączenie historycznych kanonów bibliotecznych ze współczesną estetyką, próba ubrania słów w przestrzeń – piszą Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak.
W Bibliotece Jagiellońskiej przechowywany jest egzemplarz broszury z roku 1908 zatytułowanej O kilku sprawach artystycznych tyczących się Krakowa, której autorem jest mało znany Herman Gutman. Publikacja odnosi się do wymyślonej przez Wyspiańskiego Rady Artystycznej, organu powołanego przez Radę Miasta już po śmierci genialnego twórcy. Od tekstu Gutmana biją emocje, widać w nich młody wiek autora; pisze żarliwie i bezkompromisowo. W roku wydania ma 26 lat: dwa lata wcześniej wrócił do Krakowa po ukończeniu studiów architektonicznych na Technische Hochschule Charlottenburg w Berlinie; Wyspiański natomiast zmarł rok przed publikacją. Będąc Krakowie, nietrudno trafić na przykłady spuścizny mistrza: po latach Gutman wystawi pokaźny dom czynszowy vis-à-vis budynku mieszczącego słynną, ostatnią już, tzw. szafirową pracownię Wyspiańskiego, gdzie ten dokonał żywota w 1907 roku. Architekt przeżyje go o prawie cztery dekady, przetrwa Zagładę i umrze w Krakowie w rok po zakończeniu II wojny światowej.